Manifest
Manifest
Als Kerngroep bezinning GKv maken wij ons grote zorgen over een verandering in omgang met de Heilige Schrift zoals duidelijk wordt in de onderbouwing door de Generale Synode (Goes) van haar besluit dat ook zusters toegelaten kunnen worden tot alle kerkelijke ambten. De huidige context en cultuur krijgt een veel grotere plaats in het vaststellen van de betekenis van Bijbelse teksten dan wij verantwoord achten. Dat het in deze andere omgang met de Schrift niet gaat om een incident, wordt duidelijk in de nieuwe kerkorde. In deze kerkorde blijkt dat een enkel beroep op de Schrift niet meer doorslaggevend kan zijn, omdat plaatselijke gemeenten ieder met behulp van een goede exegese tot tegengestelde conclusies kunnen komen. Wij zijn er van overtuigd dat onze kerken hierdoor niet meer veilig zijn voor hen die bijgestaan moeten worden in de strijd tegen dwaalleer en ook niet meer veilig voor volgende generaties die nog moeten leren zich gelovig te binden aan het volledige gezag van Gods Woord in leer en leven.
Hieronder vindt u een manifest waarin we aangeven wat we vast willen blijven houden.
1. Wij willen blijven vasthouden aan de hemelse oorsprong van de Bijbel en daarom haar goddelijke gezag erkennen.
De Bijbel presenteert zichzelf als openbaring van God, die in zijn opdracht opgeschreven is en bewaard met het oog op onze redding. Daarom heeft de Bijbel van zichzelf volledig gezag over ons willen, denken en handelen. Ons hart is immers van nature van God vervreemd en bedorven. Het is niet juist te denken dat wij als lezers gezag verlenen aan de Bijbel, of dit gezag alleen maar erkennen op punten waar de tekst van de Bijbel ons aanspreekt, raakt of voor ons gevoel goed past. De Bijbel heeft niet alleen formeel gezag, maar ook materieel. Wij geloven alles wat de Bijbelboeken bevatten, omdat de Heilige Geest getuigt dat zij van God zijn. Dit belijden wij als kerken o.a. in NGB 2-7.
2. Wij geloven dat Gods Woord helder is, een lamp voor onze voeten en een licht op ons pad (Psalm 119: 105).
Soms lijkt de Bijbel onduidelijk en onhelder. Dat komt niet louter omdat ze in een andere tijd dan de onze tot stand gekomen is. Het is immers de Heilige Geest die de Bijbel geïnspireerd heeft om voor alle tijden te dienen als openbaring van de enige weg tot redding van zondige mensen. Maar juist omdat wij zondaren zijn, hebben wij vaak moeite de ware betekenis van een tekst of Bijbelgedeelte te zien. Ook hebben we vaak moeite om de betekenis van een tekst gelovig te aanvaarden als deze indruist tegen ons gevoel. Zodra de zonde en haar ernstige gevolgen uit beeld raken, ontstaat gemakkelijk de gedachte dat de Heilige Geest niet zonder onze kennis en kunde kan om de betekenis van Gods Woord ook voor onze tijd helder te maken. Het is ook een ernstige en hoogmoedige misvatting dat de Geest van Christus Zich vandaag speciaal zou laten kennen in onze westerse cultuur. Niet het licht van onze westerse cultuur moet het duistere Woord verlichten, maar het is juist andersom: het Woord van God laat zijn Licht vallen op onze cultuur en doorlicht deze kritisch en ontdekkend.
3. Juist omdat Gods Woord helder en transparant is, kan de kerk de leer van de Schrift op een verantwoorde manier samen vatten en belijden.
Wij aanvaarden de gereformeerde belijdenissen als wat zij willen zijn: niet een uitputtend, maar wel een adequaat en gehoorzaam naspreken van wat de Bijbel ons leert. Juist met het oog op het reële gevaar van dwalingen, is het niet alleen wijs, maar ook geboden dat iedere door God geroepen ambtsdrager zich loyaal en onbekrompen aan deze gezonde leer bindt. Wanneer er bezwaren opkomen tegen (onder)delen van de belijdenis, dan moeten die, ter wille van de veiligheid van de gemeente, op een kerkelijke manier aan de orde gesteld worden. Belijdenissen zijn een kostbare erfenis, maar geen particulier bezit. Wij moeten er samen voor waken niet van het onderwijs in Gods Woord te vervreemden. Je mag onze gereformeerde belijdenissen ook niet afserveren als niet meer dan een gestolde traditie uit vroeger tijd. Dat doet de eeuwige Geest van God ernstig te kort.
4. Gemeenten van Christus moeten zich aan elkaar binden in een kerk-verbond om elkaar te helpen gemeente van Christus te blijven.
Christus is het Hoofd van zijn gemeente. Die gemeente leeft echter in een wereld waar de satan er alles aan doet om de invloed en het Licht van Christus te verduisteren. Daarom zullen gemeenten naar elkaar moeten omzien en elkaar helpen om staande te blijven in het geweld van de tijd die ten einde loopt. Regelingen die de gemeenten gezamenlijk aanvaarden (KO) zullen er daarom op gericht moeten zijn doorgang te verlenen aan de heerschappij van het Hoofd van de gemeente, die immers Zijn Lichaam is. Zijn Woord moet daarom centraal blijven en de leer van de kerk als de verbindende factor volledig gehonoreerd. Een stelsel waarin het kerkverband uiteindelijk slechts bevoegd is adviezen te geven aan plaatselijke gemeenten, wijzen wij van de hand als independentistisch. Dan is het namelijk niet meer zo, dat we als kerken gezamenlijk luisteren naar Gods Woord en zo met elkaar zoeken wat gehoorzaamheid aan het Hoofd van de kerk concreet betekent voor alle plaatselijke kerken. Maar dan kan elke kerk afzonderlijk eigen keuzes maken, over welk onderwerp het ook gaat. Gereformeerde eenheid is namelijk niet gebaseerd op tolerantie ten aanzien van ieders persoonlijke of plaatselijke mening, maar slechts op gezamenlijk nagestreefde gehoorzaamheid aan heel Gods Woord. Daarom heten onze belijdenissen ook Formulieren van Eenheid. Zo fungeren ze al eeuwen als een akkoord op basis waarvan we kerkelijk samenleven.
5. Ware kerkelijke eenheid wordt gedragen door liefde voor en gehoorzaamheid aan Christus en zijn Woord.
In het gebed van de Here Jezus, dat bekend staat als het hogepriesterlijk gebed (Johannes 17), heeft onze Heiland hartstochtelijk gebeden om eenheid van zijn volgelingen. Deze eenheid bestaat alleen in zijn waarheid. Dat is dezelfde waarheid waaraan de Here Jezus zijn apostelen gebonden heeft vlak voor Hij naar de hemel terugkeerde (Mattheus 28: 20). Hij bindt zijn gemeente daar ook aan (Ef. 4: 11-16). Hieraan willen wij gelovig en gehoorzaam gevolg geven. Wij willen streven naar kerkelijke eenheid en verbondenheid, op basis van heel Gods Woord, zoals nagesproken in de gereformeerde confessies en binnen de kaders van een kerkorde die voluit doorgang verleent aan de heerschappij van Jezus Christus door zijn Woord en Geest.